Çocukla Kişisel İlişki Belirlenmesi

Aile birliğinin bozulması, çiftlerin tüm düzenlerinin alt üst olmasına neden olur. Boşanan kadın ve erkek, çocuk sahibi değillerse yeni hayatlarına adapte olmakta nispeten zorlanmazlar. Yeni yaşamlarında görüşüp görüşmemek kendi alacakları kararlara bağlıdır. Fakat müşterek çocukları varsa, çocuklarının iyiliği için görüşmeye devam etmek zorunda kalırlar. Burada önemli olan husus, kişisel çatışmalarını çocuklarına yansıtmamalarıdır.

Boşanma davaları sonunda hâkim çocuğun velayetini anne ya da babaya verir. Çocuğun velayetini alan ebeveyn; onun eğitiminden, kişisel bakımından, fiziki ve zihinsel gelişiminden daha çok sorumludur. Çocuğu ile birlikte yaşadığı için onunla kişisel ilişki kurma süresi daha fazladır.

Velayeti sahibi olmayan anne ya da baba, çocuğu ile kişisel ilişki kurma hakkına sahiptir.

Çocukla Kişisel İlişki Kurulması Ne Demektir?

Boşanma sonrası çocuğun ikametinin, yanında kalacağı anne ya da babanın belirlenmesi için velayet konusu gündeme gelir. Çocuk küçükse ve anne ona bakabilecek yetiye sahipse güçlü bir ihtimalle velayeti anneye verilir. Çocuk idrak edebilecek yaşta yani 8 yaş üzerinde ise onun düşüncesi dâhilinde mahkeme birçok parametreyi de göz önünde bulundurarak velayet sahibini seçer.

Bu durumda velayeti almayan kişinin de bir takım hakları bulunmaktadır. Bu haklar; Çocuğuyla kaliteli zaman geçirmek, birlikte paylaşımlarda bulunmak amacıyla” Çocukla kişisel ilişki (Personal relationship with child)“adı altında belirlenmiştir.

Çocukla kişisel ilişki belirlenmesinde, çocuğun cinsiyeti, yaşı, gelişimi, herhangi bir sağlık probleminin olup olmaması, eğitim durumu, görüşeceği anne ya da baba ile aynı şehirde olup olması gibi kriterler önemlidir.

Medeni Kanun Çocukla Kişisel İlişki Konusunda Ne Der?

Türk Medeni Kanunu’nun 323. Maddesi gereğince “Ana babadan her biri, velayeti altında bulunmayan veya kendisine bırakılmayan çocuk ile uygun kişisel ilişki kurulmasını isteme hakkına sahiptir.”

Ayrıca Türk Medeni Kanunu’muzda; velayet sahibinin, çocuk ve diğer ebeveynin kişisel ilişkisini engellemekten kaçınması gerektiği belirtmiştir. Anne ve baba, aralarındaki çatışmalarını çocuktan ayrı tutmalı kişisel sorunlarına onu alet etmemeleri gerekmektedir.

Medeni Kanunu’muza göre, velayet sahibi olmayan ebeveyn ile çocuk görüşmesi sonunda çocuğun olumsuz etkilenmesi vuku buluyorsa; velayet sahibi olmayan ebeveyn, çocuğu ile olan kişisel ilişki hakkını kaybedebilir.

Çocuğun Anne ya da Babası ile Kişisel İlişki Süresi Nasıl Belirlenir?

Çocukla kişisel ilişki belirlenmesinde(Determination of personal relationship with the child)süre ve zaman mahkeme tarafından onaylanır. Bu durumda önemli kriterler çocuğun yaşı ve görüşeceği ebeveynin bulunduğu ikamettir. Çocuk anneye bağımlı yani çok küçük ise velayeti alamayan kişiye uygun, mahkemece onaylanan zamanlarda çok uzun süreli olamayacak şekilde görüşmeleri sağlanır.

Eğer çocuk yaş olarak velayeti alan kişiden ayrı vakit geçirebilecek kadar büyük ve öz bakım becerisine sahipse, velayeti alamayan kişi ile daha uzun süreli zaman geçirebilir. Hatta yatılı olarak kalması bile kararlaştırılabilir.

Velayeti alamayan kişi, uzakta yaşıyor ve çocuğun yaşı uygunsa hafta sonları ya da tatillerde daha uzun süre, ebeveyni ile paylaşımlarda bulunabilir.

Velayeti Alan Anne ya da Baba Çocuğun Diğer Ebeveyn İle Görüşmesinde Problem Yaratıyorsa;

Türk Medeni Kanunu’na göre velayeti alamayan ebeveyn, çocukla kişisel ilişki kurma konusunda, -kendisinden kaynaklanan bir sorun yoksa- yasalarca korunmuştur. Velayeti alan anne ya da baba çocuğunun diğer ebeveynle görüşmesine engel olamaz.

Sorunlu görüşmelerde ebeveyn çocukla görüşmeye icra memurları ile gidebilir. Kişisel ilişki kurulması için harcanan bu çabada çocuğun bir mal gibi kullanılarak icra memurları aracılığıyla alınması çok ta yerinde olmayan bir davranıştır. Yasalar, bu tür sorunlu görüşmelerin uzman eşliğinde yapılması zorunluluğunu getirmiştir (pedagog ). Ebeveynlerin aralarındaki sorunları sadece ikisinin bulunduğu bir ortamda dile getirmeleri daha yerinde bir davranış olacaktır.

Anne ve babanın boşanması durumunda çocuğun her iki ebeveyn ile sağlıklı ilişkiler içinde olması, karşılıklı sevgi saygı içinde davranmaları onun duygusal gelişimi açısından olumlu bir etki olacaktır. Bütün bu çabaların sonucu olarak çocuk, yararlı bir birey olarak toplumda yerini alacaktır.